Centrum voor seksuologie en gender roept andere centra op om ook transgenderzorg op te starten

Het Centrum voor seksuologie en gender (CSG) van het UZ Gent informeert en begeleidt steeds meer transgender personen: momenteel zijn maar liefst 1.300 personen actief in een begeleidingstraject. Het UZ Gent heeft de laatste jaren flink geïnvesteerd in personeel en infrastructuur om de capaciteit van de transgenderzorg uit te breiden. Toch heeft die opschaling haar limieten bijna bereikt. Het CSG roept andere centra op om ook transgenderzorg aan te bieden.

Steeds langere wachtlijsten

In 2020 starten maar liefst 285 nieuwe mensen een traject op, maar het CSG kreeg echter ook 646 nieuwe aanmeldingen. Ondanks een steeds uitbreidend team, dat ook dit jaar nog versterking krijgt, worden de wachtlijsten bij het Centrum alleen maar langer. Eind 2019 stonden er in totaal 562 mensen op de wachtlijst, wat een wachttijd betekende van 7 maanden. Bij de start van 2021 staan er nu 769 mensen op de wachtlijst. Dat betekent een wachttijd van 16 maanden tussen de aanmelding en een eerste afspraak.

Warme oproep

'Die wachttijd is verschrikkelijk lang,' beaamt prof. dr. Guy T'Sjoen, diensthoofd van het CSG. 'Niemand in ons team is echter verbaasd over de jaarlijkse stijgende instroom. Ook in Nederland is één centrum in het verleden onvoldoende gebleken om de zorgvraag op te vangen. We kunnen nu al voorspellen dat ook de geplande extra capaciteit de wachtlijsten niet zal wegwerken. Dit is dan ook een warme oproep aan andere centra om deze zorg ook op poten te zetten.'

Rolmodellen

Recent onderzoek toont een duidelijk verband tussen de aanwezigheid van rolmodellen in de media en een groeiend aantal aanmeldingen bij genderteams in het buitenland. Prof. dr. Els Elaut, coördinator van het Gentse Genderteam, ziet ook in ons land dat effect: 'Vooral in 2018, het jaar van de outing van Bo Van Spilbeeck en Sam Bettens, was dat zeer duidelijk.'

Evolutie

Er is wel een positieve evolutie merkbaar in het zorgaanbod, aldus Elaut: 'Steeds meer psychotherapeuten openen de deur van hun praktijk voor gendervragen. Ook hebben steeds meer endocrinologen ervaring in hormonale therapie en stijgt het aantal genderchirurgen, weliswaar voorzichtig.'

Elaut benadrukt wel dat er nog pijnpunten zijn: 'Zowel het psychotherapeutisch als endocrinologisch aanbod voor kinderen en jongeren moet nog een inhaalbeweging maken. De zorgkaart van het Transgender Infopunt maakt het toenemend zorgaanbod beter kenbaar, maar helaas is het UZ Gent nog steeds het enige centrum dat een totaalpakket aan zorg kan aanbieden. Wij roepen collega's in het hele land op om multidisciplinaire samenwerkingsverbanden aan te gaan.'